محیط های کشت میکروبی
محیط کشت میکروبی مخلوطی از موادی است که رشد و تمایز میکروارگانیسم ها را تقویت و پشتیبانی می کند. محیط کشت حاوی مواد مغذی، منابع انرژی، عوامل تقویت کننده رشد، مواد معدنی، فلزات، نمک های بافر و عوامل ژلاتینه (برای محیط های جامد) است. کاربرد محیط های کشت میکروبی در صنعت داروسازی و مواد غذایی و آشامیدنی برای شمارش و شناسایی میکروارگانیسم ها می باشد. محیط کشت میکروبی را می توان به صورت مایع (آبگوشت)، جامد (صفحات آگار) یا به صورت نیمه جامد تهیه کرد. محیط های جامد و نیمه جامد حاوی ماده جامد مانند آگار یا ژلاتین هستند.
انواع مختلفی از روش های کشت باکتریایی وجود دارد که براساس عامل کشت شده و استفاده در پایین دست انتخاب می شوند. همچنین انواع مختلفی از دسته بندی محیط های کشت باکتری وجود دارد که جامع ترین آن ها بر اساس شکل فیزیکی محیط و بر اساس کاربرد می باشد.
در دسته بندی اول محیط کشت در واقع یک محیط جامد، مایع یا نیمه جامد است که برای حمایت از رشد جمعیت میکروارگانیسم ها یا سلول ها از طریق فرآیند تکثیر سلولی طراحی شده است. انواع مختلفی از محیط برای رشد انواع مختلف سلولها استفاده می شود.
انواع محیط کشت بر اساس شکل فیزیکی
محیط کشت مایع یا براث محیط های کشت میکروبی
یکی از روش های کشت باکتریایی، کشت مایع است که در آن باکتری های مورد نظر در یک ماده مغذی مایع مانند Luria Broth در یک لوله قائم معلق می شوند و اجازه کشت مقدار زیادی باکتری را برای انواع کاربردهای پایین دستی پرورش می دهد. کشت مایع برای تهیه روش ضد میکروبی ایده آل است که در آن آزمایشگر مایع را با باکتری تلقیح می کند و اجازه می دهد یک شب رشد کند (ممکن است از آنها برای رشد یکنواخت استفاده شود).
به عنوان یک گزینه، ممکن است میکروبیولوژیست تصمیم بگیرد از محیط مایع ساکن استفاده کند که محیط ثابت و شیب اکسیژن را برای میکروب ها فراهم می کنند.
محیط کشت براث
محیط کشت جامد (پلیت) محیط های کشت میکروی
محیط های میکروبی را می توان در ظروف پتری با اندازه های مختلف که دارای. یک لایه نازک از محیط رشد پایه آگار است، پرورش داد. هنگامی که محیط رشد در ظرف پتری با باکتریهای مورد نظر تلقیح شد، پلیت ها در دمای مطلوب برای رشد. باکتریهای انتخاب شده انکوبه می شوند. (به عنوان مثال، معمولاً در 37 درجه سانتیگراد یا دمای بدن انسان، برای کشت از انسان یا حیوانات، یا کمتر برای کشت های محیطی). پس از دستیابی به سطح رشد مطلوب، می توان پلیت آگار را برای مدت طولانی به صورت وارونه در یخچال نگهداری کرد. تا باکتری ها را برای آزمایش های بعدی نگه داشت.
مواد افزودنی متنوعی وجود دارد که می توان قبل از ریختن آگار در پلیت و سفت شدن، به آن افزود. برخی از انواع باکتری ها تنها در صورت افزودنی های خاص می توانند رشد کنند. مانند سویه های مهندسی شده باکتری ها که حاوی ژن مقاوم به آنتی بیوتیک هستند. وقتی آنتی بیوتیک انتخاب شده به آگار اضافه شود، فقط سلولهای باکتریایی حاوی مقاومت ژنتیکی درج ژن قادر به رشد هستند. که اجازه می دهد تا محقق فقط کلنی هایی را که با موفقیت تغییر شکل داده اند انتخاب کند.
محیط کشت جامد (پلیت)
محیط کشت نیمه جامد یا semi-solid
باکتری های متحرک و غیر متحرک را می توان از طریق خط حرکت تفکیک کرد. باکتریهای متحرک به صورت پخش رشد می کنند در حالی که باکتریهای غیر متحرک فقط در امتداد خط سوزن تلقیح وجود دارند.
محیط کشت نیمه جامد یا Stab مانند پلیت آگار هستند، اما توسط آگار جامد. با درصد پایین تری در یک لوله آزمایش ایجاد می شوند. باکتری ها از طریق سوزن تلقیح یا نوک پیپت که در مرکز آگار زده می شود، وارد می شوند. باکتریها در ناحیه سوراخ شده رشد می کنند. محیط های Stab معمولاً برای ذخیره یا حمل و نقل کوتاه مدت محیط استفاده می شوند.
محیط های کشت نیمه جامد
همچنین ببینید:
اولین دیدگاه را ثبت کنید