آزمون های سنجش ایمنی Immunoassay

Doctor P

۴ مرداد, ۱۴۰۰

بدون دیدگاه

3 دقیقه زمان مطالعه

فهرست

آزمون های سنجش ایمنی Immunoassay

ایمونوگلوبولین ها یا آنتی بادی ها، پروتئین های تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن برای شناسایی، اتصال و خنثی سازی مواد خارجی هستند. سنجش ایمنی آزمایشی است بر پایه بیوشیمی که وجود (و یا عدم وجود) یا غلظت آنالیت مورد نظر را اندازه گیری می کند. آنالیت می تواند پروتئین های بزرگ یا آنتی بادی هایی باشد که فرد در نتیجه عفونت یا ورود مولکول های کوچک خارجی به بدن، تولید کرده است. از روش ایمونواسی می توان برای اندازه گیری یا تشخیص وجود آنتی بادی خاص یا آنتی ژن خاص در خون یا مایعات دیگر استفاده کرد.

این روش بسیار سازگار است و بسته به نیاز کاربر نهایی در بسیاری از قالب ها قابل استفاده است. رکن اصلی سنجش ایمنی یا ایمنواسی برای شناسایی.یک آنالیت خاص مانند نوکلئوپروتئین آنفلوانزا، آنتی بادی هایی است که بتوانند وجود آنالیت یا آنتی ژن را در غلظت کم و با اختصاصیت بالا، در نمونه گزارش کنند، یعنی با آنتی ژن های مشابه وارد واکنش نشوند.

ویژگی دوم سنجش ایمنی سیستمی است که برای تشخیص اتصال آنتی بادی خاص به آنالیت هدف طراحی شده است. در اصل سیگنال حاصل از سنجش ایمنی ناشی.از آنزیمی است که بر روی یک سوبسترا تأثیر می گذارد و یک محلول رنگی ایجاد می کند. مقدار رنگ محلول، معادل مقدار آنتی ژن موجود در نمونه است.

وقتی بخواهیم وجود آنتی بادی در نمونه خون یا مایعات را بررسی کنیم، سیستم تشخیص باید حاوی آنتی ژن خاص باشد. اگر آنتی بادی مورد آزمایش در نمونه وجود داشته باشد، با آنتی ژن موجود در سیستم آزمایش واکنش نشان داده یا به آن متصل می شود و به عنوان مثبت تشخیص داده می شود. در صورت عدم واکنش قابل توجه، نتیجه آزمایش منفی است. نمونه هایی از آزمایش های سنجش ایمنی برای آنتی بادی ها شامل فاکتور روماتوئید.(که در آزمایش وجود آنتی بادی های خود ایمنی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید مشاهده می شود).و همچنین آنتی بادی های ساخته شده در پاسخ به واکسیناسیون (مانند آزمایش آنتی بادی های هپاتیت B برای اطمینان از موفقیت آمیز بودن واکسن) است.

وقتی از روش های ایمنی برای آزمایش وجود آنتی ژن در نمونه خون یا مایعات استفاده می شود، سیستم تشخیص حاوی آنتی بادی هایی برای آنتی ژن های موجود در نمونه است. مقدار آنتی ژنی که در نمونه وجود دارد با استاندارد مقایسه می شود و سپس میزان آنتی ژن گزارش می شود. نمونه هایی از آزمایش های سنجش ایمنی برای آنتی ژن ها شامل سطح دارو (مانند دیگوکسین و ونکومایسین)، سطح هورمون.(مانند انسولین، TSH و استروژن) و مارکرهای سرطانی (مانند PSA ،CA-125 و AFP) است.

immunoassays

اخیراً بسیاری از مراحل پیچیده آزمایش ایمنی در یک سیستم ساده برای کاربر نهایی فشرده شده است. این سیستم متشکل از یک نوار از جنس کاغذ نیترو سلولز است که شناساگرها از قبل روی آن سوار شده اند و کاربر فقط نمونه را به آن اضافه می کند. اتصال آنتی بادی به آنتی ژن هدف به دلیل تجمع ریز دانه های رنگ شده، واکنشی رنگی ایجاد می کند که توسط کاربر مشاهده می شود. یعنی در یک قسمت خاص در نوار کاغذی نیترو سلولز، یک خط رنگی ایجاد می شود که کاربر پس از مشاهده آن می تواند بگوید آنالیت مورد نظر در نمونه وجود داشته است.

آزمون های سنجش ایمنی Immunoassay

ایمنواسی ها امروزه بسته به نوع تجزیه و تحلیل هدف و همچنین نیاز کاربر نهایی در بسیاری از قالب ها طراحی شده اند. همچنین می توانند برای شناسایی آنالیت های هدف در طیف وسیعی. از انواع نمونه ها از جمله سرم، پلاسما، خون کامل، ادرار یا سواب مجاری بینی، گلو یا مجاری ادراری تناسلی، استفاده شوند.